مهاجرت کاری به کانادا با مجوز کار کانادایی یا ورک پرمیت Work permit یکی از محبوبترین روشهای مهاجرت به این کشور است. همانطور که میدانید با پیدا کردن جاب آفر (Job Offer) و مهاجرت به کانادا از این طریق، به راحتی قادر خواهید بود که اقامت این کشور را بدست آورید. داشتن یک پیشنهاد شغلی معتبر امتیاز CRS شما در اکسپرس اینتری را افزایش میدهد و میتوانید به راحتی واجد شرایط دریافت ITA شوید. اگرچه همهی پیشنهادات شغلی، واجد شرایط امتیاز CRS نیستند. اگر پیشنهاد شغلی معتبری در کانادا داشته باشید که در هرکدام از برنامههای اکسپرس اینتری واجد شرایط باشد، بین پنجاه تا دویست امتیاز در این برنامه کسب خواهید کرد.
در کانادا جاب آفر در صورتی معتبر و ارزشمند است که شغل پیشنهاد شده شرایط زیر را داشته باشد:
مجوز کار کانادا یا Work permit برای افراد واجد شرایط در خارج از کشور صادر میشود تا در یک دورهی زمانی خاص در آن کشور کار کنند.
اگر شهروند کانادایی نیستید باید برای مجوز کار کانادا یا ویزای کار کانادا درخواست دهید تا بتوانید به عنوان نیروی کار وارد این کشور شوید. شما نمیتوانید فقط به عنوان توریست از کانادا دیدن کنید و مشغول کار شوید.
کارفرمایی که به دنبال استخدام یک فرد غیر کانادایی برای کار در کانادا است باید بتواند ثابت کند که هیچ شهروند کانادایی یا دارای اقامت دائم آماده، مایل و قادر به انجام وظایف مندرج در شرح شغل نیست. همچنین باید ثابت کند که استخدام این فرد غیر کانادایی بر بازار کار کانادا تأثیر مثبت میگذارد.
دو نوع مجوز کار در کانادا برای مهاجران خارجی وجود دارد:
مجوز کار کانادا برای مدت معینی معتبر است و ماهیتی موقتی دارد. مدت اعتبار این مجوز میتواند از 6 ماه تا تقریبا 2 سال متغیر باشد. ویزای کار موقت کانادا را میتوان از داخل کشور به دلایل خاصی تمدید کرد.
مجوز کار آزاد به شما اجازه میدهد برای هر کارفرمایی کار کنید مگر برای کسانی که قوانین کار کانادا را رعایت نمیکنند یا برای شرکتهایی که رقصهای اروتیک، خدمات اسکورت یا ماساژهای اروتیک ارائه میدهند. این ویزا مختص شغل نیست، بنابراین متقاضیان نیازی به ارزیابی اثر بازار کار «LMIA» یا نامهی پیشنهادی از سوی کارفرمایی که هزینهی انطباقپذیری را پرداخت کرده، ندارند.
انواع مجوزهای کار آزاد
دو نوع مجوز کار آزاد وجود دارد:
بدون محدودیت (Unrestricted): در این نوع مجوز کار آزاد، یک فرد مجاز به کار در هر شغلی و در هر جای کانادا است.
محدود شده (Restricted): این نوع مجوز کار آزاد، شغل یا مکان شخص را محدود میکند.
به منظور واجد شرایط بودن برای مجوز کار آزاد، متقاضی باید دارای معیارهای خاصی باشد:
مجوزکاری مخصوص کارفرما به فرد اجازه میدهد فقط برای یک کارفرما کار کند و چنانچه قصد داشته باشد برای کارفرمای دیگری کار کند باید مجدد تقاضای ورک پرمیت کند. مجوز کار مخصوص کارفرما باید شامل اطلاعات زیر باشد:
واجد شرایط بودن برای مجوز کاری مخصوص کارفرما با ماهیت شغل و سوابق کلی متقاضی تعیین میشود. برخی از شرایطی که باید رعایت شود به شرح زیر است:
اگر شما هم متقاضی مهاجرت به کانادا از طریق ویزای کاری هستید حتماً واژهی “LMIA” را شنیدهاید.
LMIA مخفف Labour Market Impact Assessment است به معنی ارزیابی اثرگذاری بر بازار کار کانادایی. کانادا اهمیت زیادی برای نیروی کار کشورش قائل است و اولویت این کشور جذب نیروی کار از افراد مقیم کاناداست. بنابراین اگر کارفرمایی بخواهد نیروی کاری را از خارج از کشور جذب کند باید بتواند به ادارهی کار و توسعهی اجتماعی کانادا «ESDC» ثابت کند که از افرادی که مقیم این کشور هستند فرد واجد صلاحیتی برای این موقعیت شغلی وجود ندارد. درواقع LMIA در مواردی صادر میشود که کارفرمای کانادایی نتواند هیچ فرد مناسب و شایستهای در سرتاسر کانادا برای شغل موردنظر پیدا کند.
به منظور گرفتن LMIA کارفرمایان ابتدا باید موقعیت شغلی را حداقل به مدت چهار هفته تبلیغ کرده (در روزنامههای معتبر و کثیرالانتشار) و با کاندیداهایی که شهروند کانادا یا مقیم دائم این کشور هستند مصاحبه کرده باشند. هنگامی که یک کارفرما برای LMIA درخواست میدهد، باید منتظر صدور سند تأیید ESDCباشد. این سند به عنوان LMIA مثبت شناخته میشود که به آن “نامهی تأیید” نیز میگویند. این نامه، تأیید میکند که استخدام یک فرد خارجی تأثیر مثبت یا خنثی روی بازار کار کانادا خواهد داشت. هنگامی که کارفرما LMIA را دریافت میکند، نیروی کار موردنظر میتواند درخواست مجوز کار کند. البته به شرط داشتن نامهی پیشنهاد کار، قرارداد، کپی LMIA و شمارهی LMIA.
در برخی شرایط شرکتهای کانادایی برای استخدام نیروی کار خارجی ملزم به دریافت LMIA نیستند. مشاغل معاف از LMIA به سه دسته تقسیم میشوند:
کارفرمای شما بتواند ثابت کند که شما در یکی از زمینههای فرهنگی، اجتماعی و/یا اقتصادی مزایا و فواید قابل توجهی برای کانادا به همراه دارید. این مزایا میتوانند شامل موارد زیر باشند:
به شرطی به افراد خارجی اجازه کار درکانادا داده میشود که همان فرصتهای شغلی برای کاناداییها در خارج از کشور وجود داشته باشد:
– دانشگاهیان: شامل محققین، مدرسان و اساتید مهمان (این افراد توسط یک برنامهی شناختهشدهی فدرال حمایت میشوند).
(شامل داوطلبان نمیشود.)
اگر در پروفایل اکسپرس اینتری خود امتیاز ویژهای برای یک قرارداد شغلی معاف از LMIA دارید باید نشان دهید که در صورت درخواست اقامت دائم، موقعیت شغلی با شرایط معافیت مطابقت دارد.
باید توجه داشته باشد که حتی اگر کاری معاف از LAIM باشد باز هم شما نیاز به ویزای کار دارید.
ویزای کار در واقع مدرکی است روی پاسپورت متقاضی که اجازهی ورودش به خاک کانادا را میدهد، اما ورک پرمیت مجوز کار متقاضی در کاناداست. فردی که مجوز کار دارد اما ویزا ندارد نمیتواند وارد کانادا شود.
برنامههای خاصی در مسیر مهاجرت اکسپرس اینتری گنجانده شده است که از طریق آن متقاضیان میتوانند درخواست خود را برای مهاجرت به کانادا ثبت کنند.
اگر پیشنهاد شغلی معتبری دارید که تحت هر یک از برنامههای زیر میباشد، میتوانید از اکسپرس اینتری به عنوان مسیر مهاجرت خود استفاده کنید. برنامهها عبارتند از:
هر یک از این برنامهها معیارهای واجد شرایط بودن منحصر به فرد خود را دارند و نیازمند مدارک تحصیلی خاص یا سابقهی کاری معینی هستند.
جاب آفر شما باید یکی از سه شرط زیر را دارا باشد:
اگر تحت تحت برنامهی اسکیل ترید «FST» درخواست خود را ثبت کردهاید، جاب آفر شما باید توسط دو کارفرما ارائه شود و همچنین باید در حوزهی یکی از مشاغل نیروی متخصص فنی (اسکیل ترید) با کد 2016 NOC که با 72 ، 73 ، 82 ، 92 و همچنین 632 و 633 شروع می شود، باشد.
جاب آفر شما باید یکی از سه شرط زیر را دارا باشد:
NOC سیستمی است که در آن تمامی مشاغل موجود و مورد نیاز کانادا با کدهای 4 رقمی از یکدیگر متمایز شدهاند. اگر به دنبال فرصت شغلی در کانادا هستید باید ناک شغلی مورد نظر خود را بررسی کنید. کد NOC به سازمانها در ایجاد استراتژیهای مناسب استخدام کمک به سزایی میکند.
طبقهبندی ملی مشاغل -به منظور طبقهبندی و شناسایی انواع مشاغل در کانادا- نه تنها موقعیت فرد در یک شرکت، بلکه وظایف شغلی آنها (از قبیل شرح وظایف و مهارتهای مورد نیاز) را نیز در نظر میگیرد. همانطور که احتمالاً میتوانید حدس بزنید صدها NOC وجود دارد به همین دلیل است که باید اطمینان حاصل کنید که وظایف اصلی لیست شده برای شغل موردنظرتان با هر آنچه در شغل قبلیتان (در کشور خودتان) انجام میدادهاید همخوانی داشته باشد.
مهارتهای NOC صنعت شغل را مشخص میکند. اولین رقم کد NOC نوع مهارت را نشان میدهد. سازمان اشتغال و توسعه اجتماعی کانادا (ESDC) همه مشاغل در کانادا را به 10 نوع مهارت مختلف تقسیم کرده است:
کد | مهارتهای NOC |
0 | مشاغل مدیریتی |
1 | مشاغل تجاری، مالی و اجرایی |
2 | علوم طبیعی و کاربردی و مشاغل مرتبط |
3 | مشاغل حوزهی سلامت |
4 | مشاغل حوزهی آموزش، مشاغل حقوقی و اجتماعی، خدمات عمومی و دولتی |
5 | مشاغل هنری، فرهنگی، تفریحی و ورزشی |
6 | مشاغل حوزهی فروش و خدمات |
7 | اپراتورهای تجارت، حملونقل و ماشینآلات و مشاغل مرتبط |
8 | منابع طبیعی، کشاورزی و مشاغل تولیدی مرتبط |
9 | مشاغل تولیدی و تأسیساتی |
طبقهبندی ملی مشاغل به پنج سطح مهارت مختلف تقسیم میشود که با یک حرف و یک عدد نشان داده میشود. اگر قصد مهاجرت به کانادا را دارید یا قبلاً در کانادا کار کردهاید، بدون شک با چیزی مانند “NOC A” یا “NOC D” برخورد کردهاید که نشاندهندهی سطح مهارت شغل مورد نیاز است. گروههای اصلی طبقه بندی ملی مشاغل (NOC) عبارتند از:
مشاغل مدیریتی، مانند:
مشاغل حرفهای که معمولاً دارای مدرک دانشگاهی میباشند، مانند:
مشاغل فنی و مهارتهایی که معمولاً نیازمند دیپلم کالج یا گذراندن دورهی آموزشی به عنوان کارآموز میباشند،مانند:
مشاغل متوسطی که نیازمند مدرک متوسطه یا گذراندن یک دورهی آموزشی خاص باشند، مانند:
مشاغلی که با آموزش در حین کار فراگرفته میشود، مانند:
مثال:
ناک شغلی 2173
2- نوع مهارت برای شغل ” علوم طبیعی و کاربردی و مشاغل مرتبط ”
1- سطح مهارت برای شغل ” مهارت سطح A ” – نیاز به مدرک کالج یا معادل آن دارد.
73- خدمات تخصصی
ناک شغلی 0213
همانطور که میبینید رقم اول 0 است، بنابراین، این یک نقش مدیریتی است.
0- شغل مدیریت
2- نوع مهارت برای شغل ” علوم طبیعی و کاربردی و مشاغل مرتبط ”
13- خدمات تخصصی
برای مشاهدهی زیرگروههای مختلف هر گروه اصلی و دریافت اطلاعات بیشتر در خصوص ساختار و کدبندی مشاغل مختلف، به صفحۀ مربوط به ساختار طبقهبندی ملی مشاغل در وبسایت دولت کانادا مراجعه فرمایید.
سازمان مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا«IRCC» ابزاری را طراحی کرده است که پیدا کردن کد ناک شما را سریع و آسان میکند. کافیست به IRCC بروید و ابزار جستجو، کد ناک خود را پیدا کنید. با استفاده از کلمات کلیدی در عنوان شغلی خود و وظایف اصلی شغلتان جستجو را شروع کنید تا مناسبترین گزینه با آن را پیدا کنید. هنگام انتخاب یک کد ناک، مهمترین بخش این است که اطمینان حاصل کنید که وظایف و مسئولیتهای ذکر شده شغلی در پایگاه داده ناک با وظایف و مسئولیتهای شغلتان مطابقت داشته باشد.
اگر به دنبال دریافت پیشنهاد کاری در کانادا از خارج از کشور کانادا هستید یا اگر به دنبال یافتن کارفرمایی در کانادا هستید که مایل به حمایت از شما برای اقامت دائم است، بهتر است این لیست کامل از کارهایی را که میتوانید انجام دهید را حتما مرور کنید:
این شاید سادهترین راه برای دریافت پیشنهاد کار از خارج از کانادا باشد. لیستی از دوستان، آشنایان و بستگان نزدیک خود که در این کشور زندگی میکنند تهیه کنید. در مورد برنامههای خود با آنها صحبت کنید و از آنها بخواهید تا شما را به برخی از کارفرمایان کانادایی معرفی کنند. این احتمال وجود دارد که آنها شخص یا شرکتهایی را بشناسند که به مهارتهای شما نیاز دارند.
در اکثر کشورها آژانسهای استخدام بینالمللی وجود دارد که برای شرکتهای خارج از کشور نیروهای متخصص میگیرند. به دنبال آژانسهایی در کشور خود باشید که افرادی را برای کار در کانادا جذب میکنند. میتوانید موقعیتهای شغلی را جستجو کرده و درخواست دهید.
درخواست خود را فقط به یک آژانس محدود نکنید. اگر واقعاً قصد دارید شانس خود را برای دریافت پیشنهاد شغلی افزایش دهید تا آنجا که ممکن است به آژانسهای مختلف چه در سطح حضوری و چه در سطح آنلاین مراجعه کنید.
در زیر به برخی از آژانسهای کاریابی معروف در کانادااشاره شده است:
Indeed
Glassdoor
https://www.glassdoor.ca/index.htm
Monster
Eluta
Workopolis
Robert Half
Jobillico
Wowjobs
Jobs.gc.ca
https://www.canada.ca/en/services/jobs/opportunities/government.html
Jobboom
میتوانید با کارفرمایانی که علاقهمند به استخدام شخصی هستند ارتباط برقرار کنید. این ارتباط میتواند از طریق تماس تلفنی و یا حتی یک ایمیل باشد یا میتوانید برای اطلاع از آگهیهای شغلی به وبسایتهای کارفرمایان مراجعه کنید، زیرا برخی از کارفرمایان برای افرادی که ابتکار عمل را خود به دست میگیرند و به دنبال شغل موردنظرشان هستند ارزش زیادی قائل میشوند. اگر شما کاندیدای بامهارتی هستید کارفرما ممکن است اهمیتی ندهد که شما در خارج از کانادا هستید.
بانک شغلی از دیرباز راهی برای یافتن آنلاین جاب آفر کانادا بوده است زیرا استفاده از آن برای کارفرمایان و داوطلبان رایگان است. احتمالاً میتوانید به صورت آنلاین از طریق بانک شغلی به مشاغل معتبر در کانادا دسترسی پیدا کنید، اما بد نیست بدانید که بسیاری از کارفرمایان شغل خود را در بانک شغلی ذکر نکرده و از پلتفرمهای دیگر استفاده میکنند.
لینکدین (LinkedIn) با نیم میلیارد عضو یک ابزار شبکهساز حرفهای است که میتوانید در آن با کارمندان شرکتهای مختلف ارتباط برقرار کنید و یا پیشنهادات کاری را ببینید. توصیه میشود که اگر پروفایل حرفهای خود را در لینکدین ایجاد نکردهاید آن را با تمام تجارب و تخصصهای خود به روز کنید. بسیاری از کارفرمایان از لینکدین به عنوان روشی برای بررسی نیروهای کار استفاده میکنند. بنابراین لینکدین به شما در یافتن شغل موردنظرتان کمک شایانی میکند.
رزومه یا CV سندی است که حاوی جزئیاتی در مورد تحصیلات، موفقیتها و سابقهی شغلی شماست.
اگر رزومهای به سبک کانادایی تهیه کنید، رزومهی شما میتواند تأثیر خوبی بر استخدامکنندگان کانادایی داشته باشد. فرمت رزومه کانادایی بسیار متفاوت با رزومهی سایر کشورها میباشد. رزومه به سبک کانادایی که در قالبهای مختلفی ارائه میشود، استانداردهایی را به اشتراک میگذارد که شما باید اطلاعات لازم در مورد این استانداردها را کسب کنید.
اکثر کارفرمایان کانادایی از ATS (سیستم ردیابی کارجویان) برای بررسی رزومه شما قبل از اینکه خودشان آن را چک کنند استفاده میکنند. حدود 75 درصد رزومهها توسط سیستمهای ردیابی کارجویان فیلتر شده و هرگز توسط کارفرما خوانده نمیشوند. در اکثر مواقع متقاضی واجد شرایط کار است، اما رزومه وی برای ATS بهینه نشده است.
یک رزومه استاندارد باید به ترتیب شامل عناوین زیر باشد:
اطلاعات تماس: بسیار مهم است که اطلاعات تماس خود را کامل درج کنید تا کارفرمایان بتوانند با شما در تماس باشند. این اطلاعات باید شامل: نام، آدرس ایمیل، شمارهی تلفن و آدرس محل سکونت فعلی شما باشد.
تخصصها و دستاوردهای کاری: دقیقاً زیر سربرگ رزومه خلاصهای از تخصصها و دستاوردهای شغلی شما قرار می گیرد که این بخش معمولاً شامل سه تا پنج جمله است. این قسمت بر خلاصهای از نقاط قوت و مهارتهای اصلی شما متمرکز است که مستقیماً با وظایف و مسئولیتهای شغل مربوطه مرتبط است.
سوابق شغلی: سوابق شغلی خود را به ترتیب زمانی فهرست کنید. برای هر شغل ذکر مواردی چون عنوان شغل، نام شرکت یا سازمانی که در آن کار میکردید و تاریخ استخدام (معمولا ذکر سال کافی است مگر اینکه برای مدت کوتاهی در آنجا کار کرده باشید) لازم است.
تحصیلات: مدارک تحصیلی را که کسب کردهاید فهرست کنید. از جدیدترین آنها شروع کنید. نام محل تحصیل، شهر و منطقهی محل تحصیل و تاریخ فارغ التحصیلی خود را ذکر کنید.
سه ساختار متداول در رزومه نویسی کانادایی وجود دارد: رزومهی زمانی (Chronological)، عملکردی (Functional) و ترکیبی (Combination). در زیر ساختار اصلی هر کدام ذکر شده است:
رزومهی زمانی (Chronological): اکثر رزومههای کانادایی زمانی هستند و این همان چیزی است که اکثر کارفرمایان انتظار دارند. یک رزومهی زمانی بر تجربهی کاری فرد تمرکز دارد که از جدیدترین آن شروع شده و سپس موقعیتهای قبلی را به ترتیبی که اتفاق افتادهاند فهرست می کند. به طور کلی این رزومه، فقط آخرین ده سال تجربهی کاری را شامل میشود. همچنین هر تجربهی کاری داوطلبانه ای را که به موقعیت شغلی موردنظر مربوط میشود، ذکر کنید.
رزومهی عملکردی (Functional): یک رزومهی عملکردی به جای پیشرفت شغلی، بر تواناییها و مهارتها تمرکز دارد. این نوع رزومه برای افرادی مناسب است که دارای حداقل تجربهی کاری هستند یا فاصله بین سوابق کاری خود دارند یا در حال تغییر شغل هستند و یا اکنون در حال ورود به بازار کار میباشند.
رزومهی ترکیبی (Combination): رزومهی ترکیبی، ترکیبی از رزومهی زمانی و عملکردی است. این رزومه معمولاً فقط برای مدیران سطح بالا با تجربه کاری طولانی و مهارتهای ویژه است.
هیچ قانون سختگیرانهای برای قالببندی رزومهی کانادایی شما وجود ندارد، اما در زیر دستورالعملهایی ذکر شده است که رزومه شما را حرفهایتر میکند.
هدینگها: بالای هر بخش جدید رزومهی خود یک هدینگ قرار دهید.
طول رزومه: یک رزومهی حرفهای مختصر و کوتاه ممکن است باعث شود تا کارفرمایان فکر کنند شما چیز زیادی برای ارائه کردن ندارید. از طرفی اگر طول رزومهی شما خیلی بلند باشد نیز عموم مدیران آن را تا انتها مطالعه نخواهند کرد. در نتیجه رزومه باید حداکثر به 1 تا 2 صفحه محدود شود.
فونت: هنگام طراحی رزومهی خود از فونتها و رنگهای ساده استفاده کنید. فونتهایی مانند Arial، Calibri، Times New Roman یا Verdana را انتخاب کنید. از یک فونت در کل رزومه خود استفاده کنید. اندازه فونت باید در کل رزومه ثابت باشد، اما میتوانید از فونت بزرگتری برای نام و هدینگها (سوابق کاری، تحصیلات، مهارتها و غیره) استفاده کنید. از حروف Bold و Italic برای برجسته کردن جزئیات سوابق تحصیلی و شغلی خود استفاده کنید تا به راحت خوانده شدن آن کمک کند.
اطلاعات غیر ضروری را وارد نکنید: کانادا قوانین سختگیرانهای در مورد تبعیض نژادی دارد، بنابراین نباید در رزومه خود هیچگونه اطلاعات شخصی غیرضروری که ممکن است نژادپرستانه به نظر آید درج کنید مانند نژاد، جنسیت، ملیت، دیدگاههای سیاسی، وضعیت تأهل و غیره. مهمتر از همه هرگز شمارهی بیمه خود را در رزومه وارد نکنید.
از ضمایر شخصی استفاده نکنید: لزومی ندارد از ضمایری مانند “I”، “Me” یا “My” استفاده کنید چون همه میدانند رزومه دربارهی شما و تجربیاتتان است. همچنین از حروف اضافه زیاد استفاده نکنید.
سرگرمیها و علایق خود را درج نکنید: فقط در صورتی این کار را انجام دهید که سرگرمیها و علایق شما به موقعیت شغلی موردنظر مرتبط باشد. سرگرمیها و علایق مطالب زیادی را در مورد شما آشکار میکند در نتیجه ممکن است قضاوت کارفرما برای استخدام به نفع شما نباشد.
دروغ نگویید : هیچ جایی برای دروغ یا بزرگ نمایی در یک رزومه حرفهای وجود ندارد، زیرا در نهایت ممکن است توسط کارفرما آشکار شود.
رزومه در کانادا بسیار شبیه به رزومه در ایالات متحده است، اما با رزومهی کشورهای دیگر بسیار متفاوت است. به فرمتهای رزومهای که کارفرمایان انتظار دارند پایبند باشید و نقاط قوت خود را تقویت کنید. با رعایت نکات ذکر شده در بالا میتوانید شانس خود را برای یافتن شغل موردنظر افزایش دهید.
همانطور که می دانید مهاجرت بدون هزینه نیست و هزینههای جانبی زیادی دارد. هزینههای مهاجرت شامل ورکپرمیت (155 دلار به ازای هر نفر)، هزینهی انگشت نگاری (85 دلار به ازای هر نفر) میباشد.